«داستان حضرت موسی(ع) در قرآن» (پژوهش رِوایی)

خداوند متعال بسیاری از وقایع، و رویدادهای قرآن را در قالب داستان برای بیان اهداف خود بیان نموده است تا بهتر در دل وجان بندگان نفوذ نماید. زیرا داستان وعناصر آن، وسیله ای هستند، که با تصویرگری بی نظیر خود، قوی ترین تأثیر را بر مخاطب خود می گذارند، از این لحاظ شخصیت و شخصیت پردازی در داستان حضرت موسی (ع) با اعمال وگفتار خود در سیر حوادث نقش مهمی ایفا کرده است. همچنین صحنه یا فضا که شامل زمان و مکان است، در داستان قرآنی حضرت موسی(ع) به شکل کاملاً هنرمندانه در قالب تکنیک های ساختار و عناصر آن (شخصیت، زمان، مکان) همراه با عوامل هنری، در قرآن با رویکرد جدید تصویرگری، نمایان است، که جلوه های فنی وهنری نوین قصه را دربرمی گیرد. با توجه به طبیعت این تحقیق از روش توصیفی – تحلیلی و استقراء در متن قرآن و کاوش در آیات مرتبط با داستان، استفاده شده است. و همچنین ما از نظریه گریماس (greimas) در عوامل مذکور مانند: عامل ذات و موضوع و مخاطِب یا (عامل مرسل) و مخاطَب یا (عامل مرسل الیه)، و ماهیت شخصیت های داستان از نظر ساختار فیزیکی و روانی و فرهنگی بهره گرفته ایم، علاوه بر شیوه های یاد شده، ساختار هندسی فضا و صحنه پردازی و ارتباط ترتیب زمانی در متن، از جمله: «بازگشت به گذشته» (استرجاع) و«آینده نمایی» (استباق) و ارتباط و وابستگی اندازه متن و... پرداخته شده است.